معنی پرتگاه کوهستانی

لغت نامه دهخدا

پرتگاه

پرتگاه. [پ َ] (اِ مرکب) لغزشگاه و مَزِلَه در محلی مرتفع. هوّه.


کوهستانی

کوهستانی. [هَِ] (ص نسبی) کوهی و منسوب و متعلق به کوهستان. (ناظم الاطباء). منسوب به کوهستان. کوهی. جبلی: منطقه ٔ کوهستانی. ناحیه ٔ کوهستانی. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به کوهستان شود.

فرهنگ فارسی هوشیار

کوهستانی

منسوب به کوهستان کوهی جبلی: منطقه کوهستانی ناحیه کوهستانی.


پرتگاه

(اسم) جایی مرتفع که احتمال سقوط از آن رود لغزشگاه مزله.

فرهنگ معین

پرتگاه

(پَ) (اِ.) جای بلندی که احتمال پرت شدن از آن وجود دارد.

مترادف و متضاد زبان فارسی

پرتگاه

لغزشگاه، مزله، مهلکه، ورطه

فارسی به عربی

پرتگاه

خدعه، راس بحری، منحدر


کوهستانی

جبل، جبلی

تعبیر خواب

پرتگاه


۱ـ اگر خواب ببینید بر لبه پرتگاهی ایستاده اید، علامت آن است که مصیبت و بدبختی شما را تهدید می کند.

۲ـ سقوط کردن از لبه پرتگاهی در خواب، علامت غرق شدن در بدبختی است - آنلی بیتون

فارسی به ایتالیایی

فارسی به آلمانی

کوهستانی

Gebirgig, Berg (m), Gebirge (n)

معادل ابجد

پرتگاه کوهستانی

1180

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری